Igo Etrich
Igo Etrich był pionierem lotnictwa i projektantem. Budując swój pierwszy szybowiec w 1905 roku, zainspirował się naturalnym wzorem - nasionem tropikalnej tykwy Zanonia. Jego nasiona mają stabilny aerodynamiczny kształt o doskonałych właściwościach lotu, więc gdy owoce dojrzewają w locie szybowcowym, wlatują w otoczenie. Jego kolejny model, tym razem oparty na sylwetce latającego gołębia (Taube – Dove), przyniósł mu światową sławę. Z okazji pokazu lotniczego w 1910 roku wykonał go przed cesarzem Franciszkiem Józefem I i 50 000 widzami na lotnisku Wiener-Neustadt, a na początku I wojny światowej był to najbardziej rozpowszechniony stadion szkolny niemieckich sił powietrznych.
Ignác Etrich urodził się w Trutnowie – dzielnica Górne Stare Miasto, w szanowanej rodzinie włókienniczej Etricha, dnia 25.12.1879 r., jako syn Ignáca Etricha Starszego. Później młody Etrich zaczął być nazywany Igo, aby ojciec i syn byli wyróżniani z powodu tych samych imion.
Wraz z ojcem Igo od młodości projektował ulepszenia techniczne w swoich firmach. W ten sposób powstało wiele nowych maszyn do przetwarzania lnu i juty, które stale ułatwiały pracę robotnikom, ale także umożliwiały zwiększenie produkcji przędzalni w danym regionie. Wiele z jego wynalazków było już chronionych szeregiem patentów przed I wojną światową, nie tylko w krajach europejskich, ale także w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Kolejnym osiągnięciem Etricha była również budowa zbiornika w dolinie rzeki Úpa, który miał zapobiec częstym wiosennym powodziom.
Jednak Igo Etrich osiągnął największą sławę dzięki swoim wynalazkom w dziedzinie lotnictwa. Wraz z Karolem Illnerem, pochodzącym z Žacléřa, prowadzącym prace Etricha, a także utalentowanym pilotem, zbudował warsztat rozwoju lotnictwa w przędzalni Trutnov, a jego samolot wkrótce stał się nową koncepcją. Odniosła ona tak wielki sukces, że od 1912 roku trzeba było otworzyć kolejną fabrykę, tym razem przy granicy, w Lubawce, noszącą nazwę ETRICH FLIEGERWERKE LIEBAU.
Etrich stał się znaną postacią, zwłaszcza w Austrii. Jego twarz znalazła się na znaczkach pocztowych i różnych drukach promocyjnych.
Po zakończeniu I wojny światowej przemysł włókienniczy zaczął podupadać. Fabryki walczyły o przetrwanie i chociaż lotnictwo kwitło, Igo Etrich nie był w stanie konkurować z dużymi producentami. Był właścicielem przędzalni na Górnym Starym Mieście do końca II wojny światowej, kiedy to została upaństwowiona. W 1946 roku Etrich i jego rodzina zostali wydaleni. Prawie bez środków osiadł w Schwarzbachu w Bawarii. Zmarł 4 lutego 1967 roku w wieku 88 lat. Został pochowany w grobie honorowym na Cmentarzu Miejskim w Salzburgu.
